Czy chorzy z POChP powinni rezygnować z wysiłku fizycznego?

Pytanie nadesłane do redakcji

Chciałabym dowiedzieć się, czy osoba z POChP może mieszkać na 4 piętrze, wchodzić po schodach tak wysoko? Czy to nie spowoduje pogorszenia stanu zdrowia?

Odpowiedziała

lek. med. Iwona Witkiewicz
specjalista chorób płuc
Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie
Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego

Chorzy z POChP to niejednorodna grupa chorych. Niezależnie od zaawansowania choroby mierzonego wielkością obturacji, mają również różne poczucie subiektywnej duszności, inną ilość objawów związanych z chorobą oraz różne ryzyko zaostrzenia choroby. Dlatego też światowy komitet ekspertów GOLD zajmujących się tą chorobą, od 2011 r. wprowadził nowe kategorie chorych na POChP, które to kategorie odmiennie niż do 2011 r., uwzględniają w zaawansowaniu nie tylko wartość obturacji mierzoną spirometrycznie, ale też samopoczucie chorego. I tak np. chorzy z kategorią C, mimo iż obiektywnie mają lepsze wyniki badań spirometrycznych niż chorzy z kategorią B, często jednak prezentują lepsze samopoczucie niż chorzy zaliczeni do kategorii B. Dlatego nie można jednoznacznie, bez badania chorego odpowiedzieć na pytanie, czy chory powinien mieszkać na IV piętrze, a raczej, bardziej prawidłowo formułując pytanie, czy poradzi sobie z pokonywaniem IV pięter, bo o ile chory z kategorią A, czy nawet z kategorią C najprawdopodobniej poradzi sobie z tym bez problemów, o tyle w kategorii IV prawie na pewno sobie nie poradzi.

Mimo tego na drugą część pytania czy wchodzenie na piętra nie spowoduje pogorszenia stanu zdrowia odpowiedź jest przecząca. Generalnie każdy wysiłek fizyczny (oczywiście dostosowany do aktualnego stanu zdrowia i kondycji chorego) poprawia jakość życia i łagodzi objawy chorobowe. Oczywiście chory z zaawansowaną POChP przeprowadzony nagle na IV piętro nie podoła takiemu wysiłkowi, nawet dzieląc go na etapy, jednak chory mieszkający na IV piętrze, który po badaniu spirometrycznym dowiaduje się o rozpoznaniu POChP nie musi rezygnować z codziennego wysiłku, a może go jedynie dzielić na etapy, odpoczywając na kolejnych piętrach do chwili znormalizowania oddechu i tętna (jeden z moich pacjentów ma ustawione na każdym półpiętrze krzesło, na którym odpoczywa).

Jak z tego wynika, decyzja, co do możliwości pokonywania pięter powinna należeć do chorego i jego lekarza prowadzącego, ale dopóki chory radzi sobie z takim wysiłkiem, nie powinien z niego rezygnować jedynie ze względu na postawione rozpoznanie. Każda aktywność fizyczna dla chorego z POChP jest niezbędnym mu elementem rehabilitacji i pomaga w walce z chorobą. Chorzy z POChP nie powinni rezygnować z wysiłku fizycznego, a jedynie dopasować go do aktualnej kondycji i zaawansowania choroby.