Chorzy, u których w normalnych warunkach PaO2 wynosi >70 mm Hg (9,3 kPa), mogą bezpiecznie podróżować samolotem bez stosowania tlenu.
Chorzy z niewydolnością oddechową w czasie lotu powinni mieć zapewnione PaO2 ≥50 mm Hg (6,7 kPa). Oznacza to, że osobom z umiarkowaną lub ciężką hipoksemią w warunkach domowych należy podawać tlen z przepływem 3 l/min przez cewnik donosowy lub przez 31% maskę Venturiego.
Chorzy z niewydolnością oddechową, którzy korzystają z takiej przewlekłej tlenoterapii, muszą w czasie lotu mieć zwiększoną podaż tlenu o 1–2 l/min (przepływ tlenu około 4–5 l/min) do zrównoważenia wpływu ciśnienia w kabinie samolotu. W samolotach wytwarzane jest bowiem ciśnienie odpowiadające efektowi przebywania na wysokości 1500–3000 m n.p.m.
Chorym na POChP zaleca się często spacerowanie wzdłuż samolotu, aby zapobiec zakrzepicy żylnej i zatorowi tętnicy płucnej. Należy jednak pamiętać, że w czasie chodzenia u tych chorych, nawet z prawidłowym PaO2, może dojść do niebezpiecznego zmniejszenia wysycenia tlenem hemoglobiny krwi tętniczej.
