Zaostrzenia występują u dużego odsetka chorych na POChP. Częściej występują u pacjentów z ciężką i bardzo ciężką POChP. Zaostrzenia o cięższym przebiegu wymagają hospitalizacji. Ponadto, chorzy na POChP są często przyjmowani do szpitala z powodu zaostrzeń w przebiegu chorób współistniejących, np. choroby wieńcowej.
Przygotowanie do hospitalizacji
O konieczności hospitalizacji chory i jego rodzina dowiadują się najczęściej podczas oceny pacjenta na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym.
Ważne
Wzywając pogotowie, udając się do lekarza lub szpitala zabierz ze sobą komplet dokumentacji medycznej – karty wypisowe, wyniki badań, zdjęcia klatki piersiowej oraz informacje o zażywanych lekach.Informacje te często bardzo ułatwiają pracę lekarza, a niekiedy mogą nawet uratować życie pacjenta!
Udając się do szpitala należy również zabrać ze sobą dokument potwierdzający ubezpieczenie (np. odcinek renty), szczoteczkę i pastę do zębów, kosmetyki, pidżamę oraz pantofle.
Rejestracja chorego
Pierwszym etapem hospitalizacji jest rejestracja pacjenta w Ruchu Chorych. Wpisania pacjenta do systemu komputerowego szpitala dokonuje pielęgniarka na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym lub urzędniczka w Ruchu Chorych. Do rejestracji potrzebny jest dokument potwierdzający ubezpieczenie.
Procedura trwa kilka minut i przebiega następująco:
- pielęgniarka lub urzędniczka wpisuje do komputera dane pacjenta oraz dane osoby upoważnionej do otrzymywania informacji o jego stanie zdrowia chorego
- pacjent podpisuje zgodę na hospitalizację i leczenie.
Te biurokratyczne formalności są często przyczyną irytacji chorych i ich rodzin. Warto pamiętać, że nie jest to pomysł danego szpitala, ani jego pracowników, a skutek obowiązujących w tym zakresie przepisów, do których wszystkie zakłady opieki zdrowotnej muszą się stosować.
Pobyt na oddziale
Chorzy na POChP są zwykle leczeni na Oddziałach Chorób Wewnętrznych (internistycznych) lub Chorób Płuc (Pulmonologii). Najciężej chorzy (zwykle wymagający mechanicznej wentylacji płuc) hospitalizowani są natomiast na Oddziałach Intensywnej Terapii (OIT).
Większość sal w polskich szpitalach to sale wieloosobowe. Znaczny obłożenie (odsetek zajętych miejsc) sprawia, że zwykle chory leży w towarzystwie innych pacjentów. Łazienka w większości szpitali znajduje się na korytarzu. Przy większości łóżek znajduje się dzwonek umożliwiający w razie potrzeby wezwanie pielęgniarki.
W czasie pobytu w szpitalu chory zwykle otrzymuje leki rozkurczające oskrzela w nebulizacji, glikokortykosteroid doustnie lub dożylnie, a w razie potrzeby również antybiotyki i tlenoterapię.
W większości szpitali chory jest prowadzony przez jednego lekarza przez cały pobyt. Zazwyczaj lekarz wykonuje raz dziennie wizytę, oceniając stan pacjenta.
Czas wizyty należy warto wykorzystać, aby poskarżyć się lekarzowi na swoje dolegliwości oraz wyjaśnić wszystkie wątpliwości związane z procesem leczenia.
Warto dowiedzieć się, kiedy o stan zdrowia pacjenta może dowiadywać się rodzina. Często najwygodniejsze dla pracujących krewnych, jak i lekarza są godziny popołudniowe dni, w które lekarz prowadzący ma dyżur.
Wypis ze szpitala
Chory powinien otrzymać kartę wypisową, zawierającą:
- rozpoznanie w języku polskim (jeżeli nie rozumiemy określeń użytych przez lekarza, warto dopytać, co nam dolega)
- wyniki wykonanych badań
- zalecania dotyczące dalszego postępowania
- stosowania leków (dawkowanie i czas przyjmowania)
- daty i ewentualne miejsca zalecanej kontroli lekarskiej
- zalecenia dotyczące potrzeby wykonania badań kontrolnych.
Przed opuszczeniem szpitala chory (i ewentualnie jego rodzina) muszą dokładnie wiedzieć, jak zażywać leki i kiedy zgłosić się do kontroli.
Ponadto chorzy powinni otrzymać recepty na przyjmowane leki (warto sprawdzić poprawność wypełnienia danych na recepcie) oraz, w razie potrzeby, druk L4 (zwolnienie z pracy). Narodowy Fundusz Zdrowia nie zapewnia bezpłatnego transportu do domu chorym wypisywanym ze szpitala, ale pacjenci, których stan zdrowia i warunki socjalne tego wymagają, są często odwożeni karetką.
