Inhalatory suchego proszku

Inhalatory suchego proszku (DPI – dry powder inhalers) zawierają lek w postaci proszku.

Proszek z lekiem może być zawarty w kapsułkach, które za każdym razem przed inhalacją trzeba włożyć do komory inhalatora, a następnie przycisnąć przyciski powodujące przekłucie kapsułki (patrz zdjęcia poniżej).

Drugi rodzaj inhalatorówy DPI zawiera zbiornik z kilkudziesięcioma dawkami leku, a przygotowanie kolejnej dawki do podania wymaga przesunięcia dźwigni inhalatora. W porównaniu z inhalatorami MDI inhalatory suchego proszku wymagają nieco większego wysiłku wdechowego do inhalacji (różnica ta dla większości chorych jest nieodczuwalna), ich zaletą jest natomiast brak konieczności koordynowania momentu wyzwolenia dawki z wdechem. Wybór pomiędzy dwoma rodzajami inhalatorów jest oparty o wspólną decyzję lekarza i chorego.

Niektóre leki na POChP dostępne są jedynie w postaci inhalatorów proszkowych lub ciśnieniowych.

KROK 1: Zdejmij zatyczkę inhalatora.

KROK 2: Otwórz komorę.

KROK 3: Wyjmij kapsułkę leku z opakowania (pojemnika lub blistru)

KROK 4: Umieść kapsułkę w komorze inhalatora i zamknij starannie. Pamiętaj! Należy kilkakrotnie nacisnąć boczne przyciski inhalatora: kapsułka znajdzie się we właściwym miejscu wewnątrz inhalatora.

KROK 5: Wykonaj wydech, trzymając inhalator przygotowany do użycia.

KROK 6: Włóż inhalator do ust, wargi powinny go szczelnie obejmować. Wykonaj maksymalnie głęboki wdech i zatrzymaj powietrze w płucach (ok. 10 sek.), wyjmij inhalator z ust i wykonaj spokojny wydech.

KROK 7: Otwórz komorę i wyjmij zużytą kapsułkę. Nie powinna zawierać leku (może być widoczna śladowa ilość proszku). Pamiętaj! Jeżeli w kapsułce nadal znajduje się proszek, można powtórzyć inhalację z tej samej kapsułki.

23.02.2011

Zobacz także

Inhalator ciśnieniowy dozujący Inhalatory ciśnieniowe dozujące zawierają pojemnik ze sprężonym gazem, który jest nośnikiem dla cząsteczek leku.

Wybrane treści dla Ciebie

Badanie snu Badania snu powinno się wykonać m.in. u osób z objawami OBS (np. senność w ciągu dnia, poranny ból głowy, zaburzenia koncentracji, chrapanie w nocy) oraz u osób z niektórych grup zawodowych (np. operatorzy maszyn, kierowcy zawodowi). Badanie polisomnograficzne ma na celu ocenę, czy pacjent cierpi na bezdech oraz określenie jego rodzaju i nasilenia. Badanie to wykonuje się również w celu oceny skuteczności leczenia bezdechu sennego – wówczas najczęściej powtarza się je podczas leczenia wspomaganiem oddychania stałym dodatnim ciśnieniem (continuous positive airway pressure – CPAP).
Niedokrwistość u chorych na POChP Niedokrwistość (anemia) to zbyt mała liczba erytrocytów (czerwonych krwinek) oraz hemoglobiny (czerwonego barwnika przenoszącego tlen) we krwi.
Pletyzmografia Pletyzmografia (określana też jako bodypletyzmografia) to badanie czynności płuc, które pozwala na ocenę całkowitej ilości powietrza zawartej w płucach (total lung capacity – TLC).
POChP a astma - podobieństwa i różnice POChP i astma to choroby dotyczące głównie oskrzeli. Ich istotą jest obturacja, czyli zwężenie oskrzeli, prowadzące do duszności i kaszlu. U niektórych pacjentów objawy obu chorób są podobne, a wiele leków jest stosowanych zarówno w leczeniu astmy, jak i POChP.
Spirometria u chorych na POChP Spirometria to najważniejsze badanie u chorych na POChP i złoty standard oceny czynności płuc. Jest niezbędna dla rozpoznania POChP
POChP u osób niepalących Istnieje spora grupa chorych (ok. 10%), którzy nigdy nie palili tytoniu. Według niektórych odsetek ten może może być nawet nieco większy.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) POChP należy do głównych przyczyn przewlekłej chorobowości i umieralności na świecie. W Polsce są już prawie 2 mln chorych, a na świecie choruje ponad 250 mln ludzi. Zajmuje 4. miejsce wśród przyczyn zgonów, a jej znaczenie przypuszczalnie będzie rosnąć w miarę starzenia się populacji i ciągłego narażenia na czynniki ryzyka zachorowania.
Niedożywienie u chorych na POChP U chorych na POChP problemem może być zarówno otyłość, jak i niedożywienie. Niedożywienie występuje znacznie częściej u chorych na zaawansowaną POChP, występuje u 30–60% hospitalizowanych pacjentów z POChP. Najbardziej rozpowszechnioną formą niedożywienia wśród chorych jest niedożywienie białkowo-energetyczne, które charakteryzuje się zbyt małym spożyciem produktów bogatych w białko i energię. Badania wskazują na gorszą czynność układu oddechowego u chorych z niedożywieniem niż chorych otyłych.
Rozedma płuc Rozedmą nazywamy nieodwracalne zniszczenia w zakresie części płuc odpowiedzialnej za wymianę gazową, czyli oskrzelików oddechowych i woreczków pęcherzykowych.
Kaszel i bóle w klatce piersiowej Od roku mam suchy kaszel, ból prawego płuca, czasami w flegmie są kulki ropy i ciemnobrązowe kłaczki. Czy to może być POChP?